พระราชบัญญัติคุ้มครองเด็ก พ.ศ. 2546 มาตรา 24 กำหนดให้ ผู้ว่าราชการจังหวัดนายอำเภอ ปลัดอำเภอ มีหน้าที่คุ้มครองสวัสดิภาพเด็กที่อยู่ในพื้นที่ที่รับผิดชอบ ไม่ว่าเด็กจะมีผู้ปกครองหรือไม่ก็ตาม และเป็นพนักงานเจ้าหน้าที่ตามกฎหมายฉบับนี้ด้วย นั่นหมายความว่า หากปรากฏเหตุว่ามีเด็กถูกทอดทิ้ง เร่ร่อน หรือถูกทำร้าย พนักงานฝ่ายปกครองมีอำนาจหน้าที่

(1) ในการเข้าไปดูแลและคุ้มครองเด็กนั้น

(2) เข้าไปในเคหสถาน สถานที่ หรือยานพาหนะใดๆ ในกรณีที่เกิดข้อส่งสัยว่ามีการทารุณกรรมเด็ก

(3) ซักถามเด็กเมื่อมีเหตุอันควรสงสัยว่าเด็กจำเป็นต้องได้รับการคุ้มครองสวัสดิภาพ มอบตัวเด็กให้แก่ผู้ปกครอง แนะนำตักเตือนผู้ปกครองให้ดูแล อุปการะเลี้ยงดูเด็กในทางที่ถูกต้อง

ยิ่งไปกว่านั้น หากพนักงานฝ่ายปกครองพบว่า เด็กไม่สามารถอยู่ร่วมกับผู้ปกครองได้เนื่องจากเกิดอันตรายต่อตัวเด็ก หรือตัวผู้ปกครอง กฎหมายยังกำหนดให้เด็กพึงได้รับการคุ้มครองสวัสดิภาพ โดยการส่งตัวไปสถานแรกรับ หรือสถานอื่นใด เพื่อหาวิธีคุ้มครองสวัสดิภาพที่เหมาะสม โดยมาตรา 40 ตามพระราชบัญญัติคุ้มครองเด็ก พ.ศ. 2546 กำหนดให้เด็กในกลุ่มต่อไปนี้ พึงได้รับความคุ้มครอง

(1) เด็กที่ถูกทารุณกรรม

(2) เด็กที่เสี่ยงต่อการกระทำผิด

(3) เด็กที่อยู่ในสภาพที่จำเป็นต้องได้รับความคุ้มครอง ตามที่กำหนดในกฎกระทรวง